تردید حرفه ای در حسابرسی چیست؟

تردید حرفه ای حسابرس + تردید حرفه ای در حسابرسی

حسابرسان باید حسابرسی های خود را با تردید حرفه ای برنامه ریزی و اجرا کنند و مراقب وجود شرایطی باشند که ممکن است موجب تحریف با اهمیت در صورت های مالی شود .

تردید حرفه ای حسابرس نگرشی است که متضمن یک ذهن پرسشگر (هشیاری نسبت به شرایطی که میتواند نشانه تحریف ناشی از تقلب یا اشتباه باشد ) و ارزیابی نقادانه شوهاد حسابرسی است .

تردید حرفه ای حسابرس مستلزم هشیاری حسابرس نسبت به موضوعاتی از قبیل موارد زیر است  :

1. وجود شواهد حسابرسی،که با سایر شواهد حسابرسی کسب شده در تناقض باشد
2. اطلاعاتی که قابلیت اتکای اسناد و مدارک و نتایج پرس جوها را به عنوان شواهد حسابرسی مورد تردید قرار دهد .
3. شرایطی که میتواند حاکی از احتمال وجود تقلب باشد
4. شرایطی که اجرایی روشهای حسابرسی دیگری علاوه بر الزامات مندرج در استاندارد های حسابرسی را ضروری سازد .

 

تردید حرفه‌ای حسابرس همچنین شامل بررسی کفایت و مناسب بودن شواهد حسابرسی کسب شده با توجه به شرایط موجود است، برای مثال، در مواردی که عوامل خطر تقلب وجود دارد و مدرکی که ماهیتاً در برابر تقلب آسیب‌پذیر است، تنها شواهد پشتوانه یک مبلغ بااهمیت در صورتهای مالی است.
حسابرس می‌تواند اسناد و مدارک را به عنوان اسناد و مدارک معتبر بپذیرد مگر اینکه دلیلی برخلاف آن داشته باشد. با این حال،حسابرس باید قابلیت اتکای اطلاعاتی را که به عنوان شواهد حسابرسی استفاده می‌شود مورد بررسی قرار دهد.

در مواردی که درباره قابلیت اتکای اطلاعات یا درباره نشانه‌هایی از احتمال وجود تقلب، تردید وجود دارد (برای مثال، اگر در جریان حسابرسی شرایطی بوجود آید که حسابرس را متقاعد کند که ممکن است یک سند معتبر نباشد یا مندرجات آن مخدوش باشد)، استانداردهای حسابرسی، وی را به انجام بررسیهای بیشتر و تعیین تعدیلات لازم در روشهای حسابرسی پیش‌بینی شده یا طراحی و اجرای سایر روشهای حسابرسی برای حل‌ و‌ فصل موضوع، ملزم می‌کند .

حفظ تردید حرفه ای حسابرس در تمام مراحل حسابری در کاهش خطرهای زیر کمک میکند :

1. نادیده گرفته شدن شرایط غیر عادی
2. تعمیم بیش از حد یافته ها،هنگام نتیجه گیری از مشاهدات حسابرسی
3. بکار گیری مفروضات نادرست در تعین ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روش های حسابرسی و ارزیابی نتایج حاصل از آن

از حسابرس نمیتواند انتظار داشت که سابقه صداقت و درستکاری مدیران اجرایی و ارکان راهبری واحد های تجاری را نادیده بگیرد . با این حال ، اعتقاد به صداقت و درستکاری مدیران اجرایی و ارکان راهبری واحد های تجاری ، نیاز حسابرس را به حفظ نگرش تردید حرفه ای مرتفع نمیکند یا اجازه نمی دهد که حسابرس هنگام کسب اطمینان معقول ، با شواهد حسابرسی ناکافی یا نامناسب متقاعد شود .